Temat
- #Brak komunikacji
- #Serdeczna kultura
- #Budowanie konsensusu
- #Odzyskiwanie kultury
- #Small talk
Utworzono: 2025-07-11
Utworzono: 2025-07-11 10:07
Kiedyś nasz kraj zaczął się zamykać. Trudno mi rozmawiać z osobą obok mnie, jest to uciążliwe i nie interesuje mnie to. Po prostu czuję się niekomfortowo, robię swoje i znikam po zakończeniu.
Tak nie wyglądało nasze życie w przeszłości. Byliśmy sąsiadami, którzy trzymali otwarte drzwi i rozmawiali ze sobą, na rynku wyrażano wdzięczność za negocjacje z właścicielem i hojność, a jeśli potrzebna była pomoc, okazywano empatię i pomagano sobie nawzajem.
Myślę, że zjednoczyliśmy się jeszcze bardziej, ponieważ życie było trudne. Młodzi ludzie dzisiaj prawdopodobnie nie mają takich emocji ani wspomnień. Zazwyczaj stoimy osobno na ulicy, zamawiając jedzenie, a gdy się odzywamy, jest to nawet bardzo nieprzyjemne.
Przez ostatnie kilka miesięcy uczyłem się angielskiego i brytyjskiego akcentu, oglądając kanał Zonia. Teraz skupiam się na „small talk”, który się tam pojawia. Zonia to Koreanka, która pracuje jako barista w Wielkiej Brytanii. Zasłynęła z rozmów z Brytyjczykami, którzy zamawiają kawę w kawiarniach. Choć to „small talk”, widać w nim bardzo miłą, małą radość, szczęście i radość.
Ostatnio oglądam na YouTube treści o nazwie Miran's Alex. Miran i jej mąż Alex sprzedają K-food na australijskich wiejskich ulicach i na cotygodniowych targach. Budują relacje z Australijczykami, którzy zamawiają jedzenie, dzielą się historiami życia ze stałymi klientami. Nie sprzedają wspaniałego jedzenia, ani nie rozmawiają z wspaniałymi ludźmi.
Najbardziej imponującą częścią było to, że Australijczycy, którzy składali zamówienia, rozmawiali ze sobą, mówiąc: „To jedzenie jest naprawdę pyszne. Spróbuj tego.” Po prostu tęsknię za tym. Chciałbym, żebyśmy odzyskali tę kulturę.
Od pewnego momentu konkurencja stała się skrajnie zacięta i potencjalnie warczymy na siebie, nawet nie rozmawiając. Wygląda to tak, jakbyśmy chcieli się gryźć, jeśli ktoś nas dotknie. Ale dziwne jest to, że tak nie jest, gdy się odzywamy. Mam nadzieję, że odmienimy się, nie kryjąc się, nie strzegąc się, otwierając nasze serca i myśląc otwarcie.
Komentarze0